بحران در پرسپولیس؛ سردرگمی تاکتیکی گاریدو و چالش‌های بی‌پایان در لیگ نخبگان
تساوی پرسپولیس مقابل الغرافه قطر شرایط این تیم را در لیگ نخبگان پیچیده‌تر از قبل کرده است. عدم پیروزی‌های سرخپوشان و مسائل تاکتیکی موجود باعث شده تا انتظارها از سرمربی اسپانیایی، گاریدو، برای ارائه توضیحاتی قانع‌کننده افزایش یابد.
تساوی شب گذشته پرسپولیس برابر الغرافه قطر، وضعیت این تیم در لیگ نخبگان را پیچیده‌تر کرده و انتقادات از عملکرد تاکتیکی سرمربی اسپانیایی، گاریدو، را افزایش داده است. تغییرات مداوم در ترکیب، وابستگی به ستاره‌های خاص و مشکلات گل‌زنی، همگی عواملی هستند که باعث شده‌اند هواداران و کارشناسان به دنبال پاسخ‌های قانع‌کننده‌ای از کادر فنی باشند.
تغییرات پی‌درپی در ترکیب پرسپولیس: پرسپولیس در ۸ بازی لیگ برتر و ۴ هفته از لیگ نخبگان، بدون حفظ یک ترکیب ثابت به میدان رفته است. گرچه ممکن است ایده گاریدو بازی چرخشی باشد، اما این سبک با فرهنگ فوتبالی ایران همخوانی ندارد و تأثیر منفی بر روان بازیکنان می‌گذارد. در چنین حالتی باید تیم‌های اصلی و ذخیره قدرتمندی داشت تا از دست دادن امتیازات جلوگیری شود؛ موضوعی که سرمربی الهلال به خوبی از آن بهره برده است.
تنبلی تاکتیکی و وابستگی به ارونوف: تیم گاریدو با وابستگی شدید به ارونوف، در فاز حمله و موقعیت‌سازی با افت مواجه شده است. حضور این ستاره ازبکی مقابل الغرافه نیز تغییر محسوسی در بازی سرخپوشان ایجاد نکرد و به نظر می‌رسد که پرسپولیس در کل با مشکل حرکت تیمی روبه‌روست. این چالش تاکتیکی باید توسط گاریدو به سرعت حل شود.
استفاده از بازیکنان در پست‌های غیرتخصصی: پرسپولیس بارها بازیکنان خود را در پست‌های غیرتخصصی به میدان فرستاده است؛ برای مثال علی علیپور در بازی با السد نزدیک به ۷۰ دقیقه به عنوان وینگر بازی کرد، که عملکردش را محدود کرد و توانایی تیمی را تحت‌الشعاع قرار داد. سایر بازیکنان همچون وحید امیری، فرشاد احمدزاده و امید عالیشاه نیز از این تغییرات تاکتیکی بی‌نصیب نمانده‌اند.
عدم تمرکز در بازی‌های آسیایی: در هر ۴ مسابقه آسیایی، پرسپولیس در دقایق حساس با از دست دادن تمرکز، گل‌های ساده‌ای دریافت کرده است؛ مسئله‌ای که خود گاریدو نیز به آن اذعان دارد. تحلیل گل‌های دریافتی این تیم نشان می‌دهد که لحظات کلیدی بازی از کنترل سرخپوشان خارج می‌شود.
سردرگمی هافبک‌ها و ترکیب‌های متغیر: تغییرات پی‌درپی در ترکیب هافبک‌های تیم و نامشخص بودن وظایف، به ابهام و سردرگمی در خط میانی پرسپولیس دامن زده است. سرمربی اسپانیایی باید روشن کند که قصد بازی با دو هافبک دفاعی را دارد یا ترجیح می‌دهد ترکیب بازیکنان در پست‌های ۸ و ۱۰ را به کار گیرد. این عدم قطعیت در مرکز میدان به وضوح در سبک بازی و پاس‌های سروش رفیعی به چشم می‌خورد.
چالش بزرگ گل‌نزن بودن مهاجمان: خط حمله پرسپولیس همچنان با مشکل گل‌زنی مواجه است و بار این نقص را مدافعان و هافبک‌ها بر دوش می‌کشند. مهاجمان تیم که تجربه بازی در اروپا را نیز دارند، در پرسپولیس به یک گل‌نزن مطلق تبدیل شده‌اند؛ مشکلی که اگر ادامه یابد، تیم گاریدو را با چالش‌های بیشتری روبرو خواهد کرد.
تضاد در بازی چرخشی و ثبات برخی بازیکنان: با وجود تغییرات فراوان در ترکیب، وحید امیری و میلاد محمدی دو بازیکن ثابت گاریدو هستند. اگر بازی چرخشی جزو تاکتیک‌های کادر فنی است، چرا برای این دو بازیکن اجرا نمی‌شود؟ آیا سرمربی اسپانیایی دیدگاه متفاوتی در این باره دارد؟
